دلم گرفته به وسعت تمام دلتنگی های افتابگردان...
شیشه قلبم آنقدر نازک شده که با کو چکترین تلنگری میشکند...
دلم می خواهد فر یاد بزنم ولی واژه ای نمی یابم که عمق دردم را در فریاد منعکس کند ...

فریادی در اوج سکوت که همیشه برای خودم سر داده ام
دلم به درد می اید وقتی سر نوشت را به نظاره مینشینم
کاش می شد پرواز کنم
پروازی بی انتهاتا رسیدن به ابدییت.......

نوشته شده در یکشنبه 89/2/26ساعت 4:41 عصر توسط فهیمه نظرات ( ) |